Nie tylko mężczyźni wykorzystują dzieci seksualnie. Również przedszkolanki, nauczycielki i... matki. Niemiecka telewizja publkczna ARD poruszyła ten temat w filmie dokumentalnym "Mamo, przestań!". Axel miał 8 lat, gdy matka zaczęła wykorzystywać go seksualnie. Zabierała go do łóżka i zmuszała do uprawiania z nią seksu. Andreę spotkał podobny los. Wychowywała się bez ojca. Tęsknotę matki za zbliżeniem fizycznym musiała zaspokajać jej córka. Jeśli odmawiała, matka stosowała przemoc. W filmie Andrea niejednokrotnie powtarza, że to, do czego ją zmuszano, było dla niej ohydne; że często zbierało jej się na wymioty i że "nawet teraz trudno mi wyrazić słowami, co wtedy czułam". Sponiewierana lalka jak sponiewierane życie Andrei Dopiero w okresie dojrzewania Andrea zaczęła się przeciwstawiać żądaniom matki. Nie tylko mężczyźni W filmie Stefanie N. Linke "Mamo, przestań!" Axel i Andrea po raz pierwszy mówią publicznie o swych przeżyciach z dzieciństwa, a psychoterapeutki o tym, że dzieci są wykorzystywane seksualnie nie tylko przez mężczyzn. Również przez przedszkolanki, nauczycielki jak i opiekunki do dzieci, a niekiedy, tak jak Axel i Andrea, przez własne matki. Film jest wstrząsający, lecz jednocześnie zaskakujący, ponieważ w publicznym postrzeganiu kobiety są zwykle ofiarami przemocy seksualnej, a nie sprawcami. "To tak jakby matka zabiła własne dziecko" Axel i Andrea mówią o tym, że żyją jakby na dwóch płaszczyznach, że czują się winni i wstydzą się tego. Opowiadają jak troskliwość matki wobec dziecka przeradza się w przemoc - również seksualną. Jak to, co przeżyli, wyparli z pamięci i jak te straszne doświadczenia uderzyły w nich po wielu latach ze zdwojoną siłą; jak ich to paraliżuje i niszczy. Linke nie oszczędza swych bohaterów, tak jak oni sami nie oszczędzają widzów wypowiadając to, co jeszcze do niedawna wymykało się językowi; co było niewerbalne. Beztroskie dzieciństwo. O takim Axel mógł jedynie marzyć Axel, najstarszy syn, wychowuje się w "porządnej religijnej rodzinie". Jego rodzice angażują się w parafii, co niedzielę chodzą z dziećmi do kościoła. Matka śpiewa w chórze. Jednak po każdym następnym porodzie popada w coraz głębszą depresję. Ojciec zaczyna ją zdradzać. Ta sytuacja odbija się jeszcze bardziej na synu. - Ona mnie zniszczyła - mówi Axel i dodaje - To tak jakby matka zabiła własne dziecko. Życie w wiecznym strachu Najgorsze było dla Andrei sam na sam z matką w łazience Andrea opowiada w filmie, że za każdym razem popadała w panikę, gdy były z matką same w łazience. Od dwunastu lat chodzi na terapię, ale dopiero rok temu pokonała wstyd i opowiedziała, co przeżyła. Dla dobra filmu zgodziła się na zwolnienie terapeutki z obowiązku zachowania tajemnicy lekarskiej. Zarówno ona, jak i inna specjalistka, analizują w filmie to, co zostało powiedziane przez obu pokrzywdzonych. Dzięki temu film zyskuje jeszcze bardziej na autentyczności. Bezgraniczna władza rodzicielska Matka grozi Andrei, że umieści ją w Domu Dziecka, jeżeli córka nie podporządkuje się jej woli. Również tym, że "zostawi mnie samą, zamknie drzwi na klucz i pójdzie sobie". To było dla niej najstraszniejsze. - Wolałam to wszystko znosić, tylko żeby mnie tylko nie opuściła - wyznaje po latach ofiara. Axel i Andrea dali w filmie do zrozumienia, że pomimo krzywd, jakich doznali ze strony swych matek, nadal je kochają. Pomimo strachu, obrzydzenia, wściekłości i bezsilności. Iwona D. Metzner red. odp. Bartosz Dudek
Filmy w pakiecie są wprawdzie zebrane według klucza wartości artystycznej, ale można w nich znaleźć pozycje bardziej przystępne o wysokich walorach wychowawczych, np. „Męską sprawę” Sławomira Fabickiego (film o przemocy w rodzinie) lub „Jestem zły” (doskonały film do rozmowy o stereotypach).
Któż nie dał się kiedyś porwać jakiemuś filmowi o porwaniu? Porwania to temat, który intryguje zarówno filmowców, jak i widownię. Z grona mniej lub bardziej podobnych filmów postanowiliśmy wybrać te - naszym zdaniem - najciekawsze, najlepsze albo po prostu - najbardziej porywające. Przed Wami dziesięć najlepszych filmów o porwaniach. W naszym topie znajdziecie filmy, które zgłębiają temat porwania od najróżniejszych stron: są tu zarówno thrillery, jak i komedie, horror oraz arthouse. Są zaginione dziewczyny oraz porwane niemowlaki, są policjanci na tropie i trzymające w napięciu sceny. Porywamy Was w podroż od "Fargo" po "Uprowadzoną", od "Doskonałego świata" po "Labirynt". Jakich filmów o porwaniach zabrakło w zestawieniu? Może jest jakaś polska produkcja, która umknęła naszej uwadze? Jakie jeszcze filmy chętnie zobaczylibyście na tej liście? "Okup", "Miss Bala", "Oldboy", "Kapitan Phillips" - czy znajdują się wśród nich Wasi faworyci? Piszcie w komentarzach, jakie są Wasze propozycje do topu najlepszych filmów o porwaniach?
Dodaje, że osoba doświadczająca przemocy może również zgłosić się do instytucji udzielających pomocy ofiarom przemocy domowej, takich, jak gminne lub miejskie ośrodki pomocy społecznej, powiatowe centra pomocy rodzinie, ośrodki wsparcia dla osób dotkniętych przemocą, czy ośrodki interwencji kryzysowej. Czytaj w LEX: Wzajemne
Związane jest z nimi konkretne niebezpieczeństwo - sprawiają wrażenie wiarygodnych, niosących wiedzę o tym, jak funkcjonują relacje międzyludzkie. W rzeczywistości jest to tylko wprowadzające w błąd złudzenie. Trudno jednoznacznie określić powszechność występowania zjawiska przemocy domowej. Oczywiście dysponujemy statystykami policyjnymi, które potrafią nam podać konkretne dane, ale dotyczą one przypadków zgłoszonych, wobec których rozpoczęto procedurę Niebieskiej Karty. O ilu ofiarach nie wiemy? Jak wiele osób doświadcza przemocy i nie szuka pomocy? To pozostaje tajemnicą. Wiemy jednak, że bywają to osoby, które z jakiegoś powodu same nie potrafią wyrwać się z kręgu przemocy. Potrzebują wsparcia, kogoś, kto wyciągnie pomocną dłoń. Powszechność i głębokie zakorzenienie niektórych mitów dotyczących przemocy domowej bardzo utrudnia dotarcie ze skuteczną pomocą do tych, którzy jej potrzebują. Tymczasem brak reakcji i podjęcia adekwatnych działań może zakończyć się tragicznie. W tym tekście postaram się skutecznie rozprawić z najpowszechniej występującymi mitami lub stereotypami i opisać faktyczne mechanizmy napędzające przemoc domową. Mit pierwszy: pewnie zasłużyła Ten potworny mit jest źródłem niewyobrażalnego cierpienia i ogromnych tragedii. Po pierwsze: jedynym winnym przemocy jest jej sprawca. Nie ma żadnych okoliczności, które mogłyby usprawiedliwić jego przemoc. Nie istnieją też sytuacje, w których w jakikolwiek sposób moglibyśmy na ofiarę przerzucić choćby część winy za wyrządzone zło. Powtórzę jeszcze raz: wina leży po stronie sprawcy. Zawsze. Przemoc zachodzi tam, gdzie silniejszy wykorzystuje swoją przewagę (nie mówię tu tylko o sile fizycznej, bo i przemoc fizyczna nie jest jedyną formą krzywdzenia, jakiego może doświadczać człowiek), aby w jakiś sposób skrzywdzić drugiego, wywołać u niego cierpienia lub zmusić do czegoś, czego ten zrobić nie chce. Jak zatem może nam przyjść do głowy, że istnieją okoliczności, w których moglibyśmy usprawiedliwiać wykorzystywanie przemocy lub że można na nią w jakikolwiek sposób "zasłużyć"? Być może od postawienia tych pytań powinniśmy rozpocząć obalanie pierwszego mitu. Trzeba nam bowiem postawić sprawę jasno, przemoc jest niedopuszczalna, nie jest ona sposobem na rozwiązywanie konfliktów czy drogą do budowania zasad funkcjonowania gospodarstwa domowego. Jedynym winnym przemocy jest jej sprawca Człowiekowi doświadczającemu przemocy trudno jest znaleźć siłę, aby komuś zaufać i opowiedzieć o tym, czego doświadcza. Jeśli mimo tego ofiara przemocy obdarzy kogoś zaufaniem i zdecyduje się otworzyć, a w odpowiedzi usłyszy: to pewnie twoja wina, nie jesteś dobrą żoną / pewnie jakoś zasłużyłaś / może zrobiłaś coś, co go zdenerwowało, to znów doświadcza kolejnej przemocy, również wyjątkowo bolesnej. Osoba krzywdzona odczuwa wówczas ból niezrozumienia, pogłębiającej się samotności, zagubienia związanego z tym, że już nie wie, co robić, nie wie, gdzie szukać pomocy. Dlatego takie zderzenie się z niezrozumieniem może skutkować tym, że zaprzestanie ona poszukiwania pomocy i wsparcia, a to może skończyć się nawet jej śmiercią. Mit drugi: skoro wciąż z nim jest, to na pewno nie jest tak źle Wydaje nam się, że sprawa jest prosta. Czyż nie jest tak, że w sytuacji, w której mąż stosuje wobec swojej żony przemoc (fizyczną, psychiczną, ekonomiczną, seksualną) ona po prostu mu na to nie pozwala i aby uniknąć takiego traktowania od razu szuka pomocy lub od niego odchodzi? Cóż, ta kwestia jest o wiele bardziej zawiła i coś, co wydaje się oczywiste, oczywistym zupełnie nie jest. Możemy sobie wyobrazić kobietę, której dzieciństwo było przepełnione przemocą. Jej ojciec krzywdził ją i jej bliskich, odkąd pamięta. Tak zwany zdrowy rozsądek podpowiedziałby nam, że kobieta z tak trudną przeszłością, gdy tylko osiągnie samodzielność i będzie mieć szansę na zbudowanie własnej rodziny, nigdy nie wejdzie w związek z mężczyzną stosującym przemoc. Niestety, taka wizja często nie ma odzwierciedlenia w rzeczywistości. Każdy z nas najbardziej komfortowo i bezpiecznie czuje się w środowisku i pośród okoliczności, które najlepiej zna. Opisana kobieta nie zaznała życia innego niż to, które przepełnione jest bólem, strachem i prawem siły. Dlatego bardzo możliwe, że wchodząc w relacje romantyczne i budując związki, będzie preferować partnerów stosujących przemoc. Nauczyła się już funkcjonować w świecie, w którym będzie bita i poniżana, zupełnie nie zna takiego, w którym byłaby szanowana, kochana i traktowana po partnersku. Strach przed nieznanym jest większy niż ten przed kolejną awanturą, wizytą policji czy dotkliwym pobiciem. Pomoc takiej osobie jest trudna. Wymaga przełamania schematu, który był wzmacniany przez lata, wskazania innej perspektywy, nauczenia się życia na nowo. To duże wyzwanie, ale wciąż możliwe do zrealizowania. Bezcenna w takich sytuacjach jest współpraca bliskich lub przyjaciół ofiary ze specjalistą (psychologiem, interwentem kryzysowym, pracownikiem socjalnym). Potrzebna jest też pamięć o tym, że rzeczywistość nie jest czarno-biała, a pewne zależności nie są tak oczywiste jak mogłoby się na pierwszy rzut oka wydawać. Mit trzeci: przecież mu przysięgałaś, przecież macie dzieci, przecież trzeba się poświęcać Na ten mit składają się patologiczne ujęcia wierności oraz poświęcenia. Nikt z nas nie jest zobowiązany do tego, aby trwać u boku drugiego człowieka, gdy taka relacja jest niebezpieczna dla zdrowia lub życia jednej ze stron. Ofiara przemocy ma święte prawo do tego, aby szukać pomocy i sposobów na to, aby zapewnić bezpieczeństwo sobie oraz innym (na przykład dzieciom). Bywa też tak, że partner wyładowuje całą swoją agresję na partnerce i nie bije dzieci. Zdarza się wówczas, że kobieta w imię wierności pozostaje przy mężu, umacniając się w swojej decyzji tym, że jako matka musi się poświęcić. Przecież mąż bije "tylko" ją, a nie dzieci, one są bezpieczne, a dzieci muszą mieć ojca, muszą mieć rodzinę, inaczej nie będą szczęśliwe. Tymczasem dzieci, dokładnie tak jak ich matka, w tej sytuacji także są ofiarami przemocy. Każdy, kto jest świadkiem przemocy, sam również jej doświadcza. W tym wypadku dzieci obserwujące przemoc fizyczną (ojciec bijący matkę) same stają się ofiarami przemocy psychicznej (takie wydarzenia są traumatyzujące). Osoba doświadczająca przemocy potrzebuje wsparcia, które pomoże jej w wyrwaniu się z błędnego koła zadawania bólu, w którym utknęła. Rolą osób, które są w jej otoczeniu jest dołożenie wszelkich starań, aby ten niszczący mechanizm przerwać, a nie wzmacniać jego działanie podsuwaniem wypaczonych obrazów wierności czy poświęcenia. Mit czwarty: ofiarami przemocy są tylko kobiety Statystyki policyjne wykazują, że kobiety stanowią zdecydowaną większość wśród ofiar przemocy domowej. Z tego też powodu, to im poświęciłam najwięcej miejsca w tym tekście (choć zagadnienia zawarte w poprzednich punktach można też odnieść do sytuacji, gdy krzywdzeni są mężczyźni). Chcę wyraźnie podkreślić, że zarówno sprawcami, jak i ofiarami przemocy mogą być różne osoby, tak kobiety jak i mężczyźni. Na początku tekstu zaznaczyłam, że nie potrafimy jednoznacznie określić o jak wielu historiach doświadczania przemocy nie wiemy. Moim zdaniem, w przypadku mężczyzn, którzy są ofiarami różnych form przemocy, margines niedoszacowania może być znaczący. Mężczyźni bywają krzywdzeni, tak przez kobiety, jak i przez innych przedstawicieli tej samej płci, a ich sytuację utrudniają stereotypy, które mocno wpływają na to jak postrzegamy tzw. prawdziwych mężczyzn. Dotyczą one siły, samodzielnego radzenia sobie z trudnościami i "bycia twardym" (za wszelką cenę). W świecie, w którym takie stereotypy, niestety, wciąż są żywe trudno przyznać się mężczyźnie do tego, że doświadcza jakiejś formy przemocy ze strony kobiety. Każdy, kto jest świadkiem przemocy, sam również jej doświadcza. Idąc dalej, nie ma ośrodków specjalizujących się w tym, aby nieść pomoc mężczyznom, którzy są ofiarami przemocy domowej (takie ośrodki tworzy się z myślą o krzywdzonych kobietach). A prawda jest przecież taka, że oni tak samo cierpią, tak samo tracą nadzieję na lepsze jutro i radość życia. Każda osoba doświadczająca przemocy, niezależnie od swojej płci (i jakichkolwiek innych czynników) zasługuje na szacunek, pomoc i wsparcie. Pamiętajmy o tym, bo dzięki temu nasze działania będą bardziej skuteczne. Nie kierujmy się mitami, tylko szukajmy wiedzy Mity oraz stereotypy dotyczące przemocy domowej są powszechne i często głęboko zakorzenione w naszych umysłach. W końcu słyszeliśmy je odkąd pamiętamy, powtarzało je tak wiele osób. Związane jest z nimi konkretne niebezpieczeństwo - sprawiają wrażenie wiarygodnych, niosących wiedzę o tym, jak funkcjonują relacje międzyludzkie. W rzeczywistości jest to tylko wprowadzające w błąd złudzenie. Stereotypy i mity to niczym niepoparte uproszczenia, które ułatwiają wyciąganie pochopnych wniosków i ocenianie, ale nie mogą być użyteczne w niesieniu wsparcia innym oraz w zrozumieniu ich sytuacji, ponieważ nie pomagają nam w odkryciu prawdy. Warto zdobywać wiedzę na temat mechanizmów działania przemocy domowej, bo nigdy nie wiadomo czy na drodze naszego życia nie stanie człowiek uwikłany w przemoc. Mając choćby niewielką wiedzę w tym zakresie już zwiększamy szansę na to, że temu, już skrzywdzonemu, człowiekowi nie dołożymy cierpienia, ale będziemy potrafili wesprzeć, wlać w serce trochę nadziei i towarzyszyć w znalezieniu specjalistycznej pomocy.
Sytuacji, w których dzieci stają się ofiarami przemocy domowej jest coraz więcej. Brunon Hołyst, ekspert kryminologii, wskazuje, że ten problem będzie stale się nasilał. Według niego
Przeszukaj katalog Zestawienie najlepszych i najpopularniejszych filmów w których występuje przemoc seksualna. Zobacz zwiastuny, oceny, oraz dowiedz się kto reżyserował i jacy aktorzy występowali w tych filmach. Film 2010 1g. 48m. Horror, Kryminał Remake filmu z 1978 roku, pisarka Jennifer Hills (Sarah Butler) przybywa do małego miasteczka, aby w spokoju zacząć pisać nową książkę. Jej obecność szybko przyciąga uwagę kilku wyzbytych jakiejkolwiek moralności mieszkańców, którzy postanawiają dać jej "lekcję". Pewnej nocy włamują się do jej domu, żeby ją nastraszyć, jednak ich wizyta zamienia się w niekontrolowany akt przemocy, noc pełną poniżania oraz tortur fizycznych jak i psychicznych. Jennifer jednak udaje się przeżyć, oprawcy przestali szukać jej ciała i próbują wrócić do codziennego życia. Ona jednak postanowiła się zemścić i urządza im piekło jakie oni urządzili jej, tylko dużo dużo gorsze... Film 2013 1g. 46m. Horror, Kryminał Katie (Jemma Dallender) próbuje podbić świat modelingu. Kiedy przyjmuje propozycję zrobienia nowych zdjęć do swojego portfolio, sesja szybko zamienia się w niewyobrażalny koszmar pełen cierpienia, tortur i gwałtu. Dziewczynie cudem udaje się uciec. Posiniaczona i pobita, tak fizycznie jak i psychicznie, odnajduje w sobie ciemną stronę ludzkiej psychiki, by dokonać brutalnej zemsty. Film 2008 2g. 11m. od 15 lat Dramat, Wojenny II wojna światowa, kwiecień 1945 roku. Armia Czerwona wkracza do upadającego Berlina. Historia kobiet, które, zdane na łaskę radzieckich żołnierzy, musiały wybierać między przeżyciem a szacunkiem do samych siebie. Film 2010/I 1g. 44m. Thriller, Kryminał Rodzina Cameronów mieszka w dużym, eleganckim domu na przedmieściach. Will (Clive Owen) i Lynn (Catherne Keener) wychowują trójkę udanych dzieci w miłości i wzajemnym zrozumieniu. Są przekonani, że zapewniają im całkowite bezpieczeństwo i że ich szczęśliwej rodzinie nie może stać się żadna krzywda. 14-letnia Annie (Liana Liberato) poznaje w Internecie 16-letniego Charliego. Chłopak jest miły, bystry, przystojny, zabawny - i w ogóle słodki. Ziszczenie marzeń nastolatki o idealnym partnerze. Annie coraz bardziej angażuje się w wirtualną znajomość. Rodzice nie maja nic przeciwko, w końcu takie zauroczenie jest typowe dla dziewcząt w tym wieku. A potem Annie spotyka się z Charliem - i okazuje się, że rzeczywistość jest szokująco inna od wyobrażanej. To spotkanie pociąga za sobą dramatyczne wydarzenia i zmienia życie całej rodziny na zawsze... Film 2011 1g. 50m. Thriller David Sumer (James Marsden) jest scenarzystą w LA, wraz z żoną postanawia przeprowadzić się na południe USA. Niestety między małżonkami często dochodzi do spięć. Dodatkowo narasta konflikt z lokalnymi mieszkańcami, co staje się dla nich śmiertelnym zagrożeniem. Film 2006 2g. 10m. od 16 lat Dramat, Obyczajowy Mieszkający na przedmieściach rodzice wychowują swoje pociechy na przyszłych absolwentów Harvardu i robią wszystko aby ochronić je przed złymi wpływami. Sami jednak, znudzeni utrzymywaniem ciągłej pozy, szukają ucieczki w ukradkowych pozamałżeńskich romansach i pornografii w Internecie. Film 2021 2g. 32m. od 16 lat Dramat, Historyczny Trzymającą w napięciu opowieść o zdradzie i zemście, rozgrywającą się w brutalnej scenerii czternastowiecznej Francji. Ta oparta na autentycznych wydarzeniach historyczna epopeja obala przekonania na temat ostatniego pojedynku sądowego pomiędzy Jeanem de Carrouges i Jacquesem Le Gris – dwoma przyjaciółmi, którzy stali się zaciekłymi rywalami. Film 2020 1g. 53m. od 16 lat Dramat, Kryminał Mroczne i brutalne wydarzenia z przeszłości życia Cassie (Carey Mulligan) sprawiają, że kobieta postanawia zemścić się na sprawcach tragedii. Film 1971 1g. 58m. Dramat, Thriller David (Dustin Hoffman) wraca w rodzinne strony wraz ze swoją żoną. Pewnego dnia na kobietę napada jeden z mieszkańców i ją gwałci. Czy skromny naukowiec poradzi sobie z tą sytuacją? ← 1 2 3 4 5 … 9 → Słowa kluczowe bicie (9) bielizna (12) broń (11) brutalność (17) choroba psychiczna (15) gwałt (39) homoseksualizm (22) kobieca nagość (34) kontrowersja (10) krew (23) kłamstwo (10) masturbacja (9) miłość (10) molestowanie seksualne (12) morderca (9) morderstwo (28) męska nagość (14) na podstawie powieści (13) naga pierś (21) nagość (24) nastolatek (14) ofiara gwałtu (12) okrucieństwo (15) oparty na faktach (9) parafilia (11) policja (18) postrzelenie (10) prostytutka (9) przemoc (33) przyjaźń (12) płacz (13) relacja mąż-żona (21) relacja mężczyzna-kobieta (12) sadyzm (16) samobójstwo (10) seks (34) seks oralny (9) strach (13) sutek (10) szpital (9) topless (12) torturowanie (15) ucieczka (14) upokorzenie (15) walka (11) zemsta (20) zwłoki (11) śledztwo (12) śmierć (17) Przeszukaj katalog Sortuj
Dla kobiet kobiet, które są w związkach przemocowych izolacja oznacza uwięzienie w jednym miejscu ze swoim oprawcą. Przemocowcy mogą stać się bardziej agresywni, a możliwości ucieczki z domu może być ograniczona. W normalnych warunkach osoby doświadczające przemocy mogły szukać pomocy poza domem lub w pracy. Teraz wiele z nich utknęło w tym samym miejscu z … Czytaj dalej
Hello. zna ktoś jakieś filmy poświęcone strzelanionom w szkole? lub o przemocy w szkole, patologii szkolnej itp lub coś podobnego, filmy które już oglądałem: Elephant,Nasza klasa,Pif paf! jesteś trupem, April Showers, Ben X no i film dokumentalny zabawy z bronią LuckyOne w odpowiedzi na post: cable_Guy | Mam dwie propozycje, może nie są to filmy typowo o przemocy w szkole, jednak blisko z nimi spokrewnione. Pierwszy to "American history x" (polski tytuł "Więzień nienawiści"), drugi to klasyka "Młodzi gniewni". kingjames7 w odpowiedzi na post: cable_Guy | Norweski film "Klasa". Który był nominowany do Oscara za film nie anglojęzyczny farestart w odpowiedzi na post: cable_Guy | A dlaczego interesują Cię szczególnie takie filmy...? Klarens w odpowiedzi na post: cable_Guy | Lucky_luke w odpowiedzi na post: cable_Guy | To ja polecę książkę, bo wszystkie filmy zostały chyba już wymienione. Książka nazywa się "The Rage" jest napisana przez alter ego Stephena Kinga zwane Richard Bachman i jej wydawanie jest zakazane ze względu na fakt iż zbyt wiele osób naśladowało wybryk głównego bohatera. Można ją znaleźć po polsku głównie na pirackich serwisach. dkf w odpowiedzi na post: cable_Guy | "Zło" typowo o przemocy w szkole i pastwieniu się jednych uczniów nad drugimi, tylko że nie we współczesnych czasach. legia1000 w odpowiedzi na post: cable_Guy | Kasiek_haz w odpowiedzi na post: cable_Guy | Noane w odpowiedzi na post: cable_Guy | Spryciarz rizmel w odpowiedzi na post: cable_Guy | może nie taki "idealny" film o mordowaniu w szkole ale dobry film Arkadio81 w odpowiedzi na post: cable_Guy | Okiełznać furię bardzo dobry jednak trudno dostępny.
Zgodnie z art. 11a ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, „jeżeli członek rodziny wspólnie zajmujący mieszkanie, swoim zachowaniem polegającym na stosowaniu przemocy w rodzinie czyni szczególnie uciążliwym wspólne zamieszkiwanie, osoba dotknięta przemocą może żądać, aby sąd zobowiązał go do
Film Private Violence (w dosłownym tłumaczeniu: Prywatna przemoc) święcił triumfy na pokazach z okazji Miesiąca Świadomości Przemocy Domowej. Dokument przypomina, że przemoc domowa nadal pociąga za sobą społeczne piętno, z jakim żyją jej ofiary. Wciąż także jednym z najmniej bezpiecznych miejsc dla Amerykanek jest ich własny dom. Jedna na cztery spośród nich codziennie, właśnie w domu, doświadcza przemocy ze strony męża lub partnera. Film opowiada historię dwóch kobiet: Deanny, która wyrwała się z kręgu przemocy i Kit Gruelle, która w przeszłości również doświadczyła przemocy, a dzisiaj dochodzi sprawiedliwości w imieniu Deanny i innych ofiar. Film ukazuje skomplikowane realia problemu przemocy domowej – codzienne życie kobiet, które doświadczają jej ze strony partnerów jak i trudności w ściganiu przypadków przemocy domowej. Film jest hołdem złożonym kobietom, które przerwały krąg przemocy i ich sojusznikom.
Procedura interwencji wobec przemocy w rodzinie Niebieskie Karty dla gminnych komisji RPA została przygotowana niemal równolegle z procedurą dla policji i pomocy społecznej. Był też w latach 2002-2003 przeprowadzony pilotaż w kilku gminach, który pozwolił zweryfikować proponowane kwestionariusze i udoskonalić sposób postępowania.
Opinie | kadr z filmu „Incepcja” Sztuka filmowa ma wiele oblicz. Banał, ale jakże prawdziwy, bo przecież w kinie można zakochać się zarówno za sprawą wymagających emocjonalnie oraz intelektualnie opowieści zapraszających do egzystencjalnych rozważań o sednie człowieczeństwa, jak i przy pomocy efektownych produkcji przenoszących nas do barwnych, wielowymiarowych, skłaniających do korzystania z wyobraźni miejsc, których w otaczającej nas rzeczywistości raczej nigdy nie doświadczymy. W naszym zestawieniu proponujemy dziesięć widowiskowych na różne sposoby filmów, które możecie w każdej chwili obejrzeć w domowym zaciszu. Mad Max: Na drodze gniewu (2015), reż. George Miller Netflix Na początek wyzbyta większości nużących hollywoodzkich schematów fabularnych przygoda w post-apokaliptycznym świecie, w którym zmieniona w gigantyczną pustynię Ziemia rządzona jest przez dyktatorskich psychopatów i uzbrojone po zęby bandy ich sługusów. Pewien poszukujący odkupienia samotnik, który nie chce mieć nic wspólnego z niedobitkami ludzkości, zostaje wciągnięty w desperacką ucieczkę kilku kobiet przez wyschnięte pustkowia oraz rozległe bagna. Publiczność podziwia wymarłe obszary skąpane w intensywnych odcieniach pomarańczy, żółci czy nocnego błękitu, a także bierze udział w rozgrywającej się na pełnej prędkości bitwie na śmierć i życie. Zrealizowane za prawie dwieście milionów dolarów, punkowe w duchu widowisko zostało wypełnione po brzegi szalonymi wizualnymi pomysłami, których nikt wcześniej na taką skalę nie realizował, a które później wielu próbowało nieudolnie powielać. W stronę słońca (2007), reż. Danny Boyle Rakuten Połowa XXI wieku, ludzie nauczyli się wprawdzie żyć pokojowo, żeby nie doprowadzić własnej planety na skraj katastrofy, jednakże zagrożenie pojawiło się z zupełnie niespodziewanej strony. Słońce, które powinno „świecić” jeszcze długo po upadku gatunku ludzkiego, zaczyna z jakichś względów gasnąć. Z zamarzającej powoli planety wyrusza w jego stronę ekspedycja zaopatrzona w ładunek nuklearny, jednak największym wyzwaniem jej uczestników nie będzie wykonanie wyznaczonego zadania, lecz stawienie czoła własnej śmiertelności. Choć W stronę Słońca kuleje fabularnie w ostatnim kwadransie, film Boyle’a jest jednym z najlepszych istniejących dowodów na to, że strona wizualna może być zdecydowanie ważniejsza od dialogów i treści fabularnej. Sekwencji, w trakcie której jeden ze śmiałków zostaje „pochłonięty” przez Słońce w takt hipnotycznej muzyki Johna Murphy’ego, nie da się opisać słowami. To trzeba po prostu obejrzeć. Grawitacja (2013), reż. Alfonso Cuarón Netflix Zostajemy w klimatach kosmicznych, tym razem jednak mamy do czynienia z desperacką walką o przetrwanie na orbicie ziemskiej, z dala od jakiejkolwiek ludzkiej pomocy. Oto bowiem misja mająca na celu naprawę teleskopu Hubble’a zamienia się w tragedię, gdy szczątki rosyjskiego satelity, jedne z tysięcy „kosmicznych śmieci” krążących wokół Ziemi, niszczą wahadłowiec i zabijają prawie wszystkich astronautów. Pozostała przy życiu inżynier medyczna, dla której jest to debiut w przestrzeni kosmicznej, przenosi się chałupniczymi metodami pomiędzy kolejnymi stacjami kosmicznymi, próbując znaleźć jakiś sposób powrotu na Ziemię. Większość Grawitacji została nakręcona w studiu, ale próżno szukać innego filmu, w którym efekty wizualne byłyby tak nierozerwalnie związane z opowiadaną historią. W niektórych scenach tego wyjątkowego kosmicznego survivalu błędnik szaleje i łatwo zapomnieć, że siedzi się w bezpiecznym fotelu. Labirynt fauna (2006), reż. Guillermo del Toro Cineman Wracamy na Ziemię, zamieniamy gatunek science fiction na mroczną baśń fantasy i przenosimy się do roku 1944 do rządzonej przez frankistów Hiszpanii, gdzie jedenastoletnia dziewczynka przechodzi przyspieszony kurs dojrzewania. Coraz bardziej przerażona otaczającym ją światem ideologicznej przemocy Ofelia przybywa z matką do domu swego ojczyma, psychopatycznego wojskowego, którego głównym celem jest wybicie wszystkich sprzeciwiających się nowej władzy. Pewnego dnia Ofelia odkrywa wejście do tajemniczego labiryntu, gdzie napotyka różne mniej lub bardziej makabryczne stwory i dowiaduje się, że jest wcieleniem zmarłej dawno temu księżniczki z magicznej krainy. Piękna, metaforyczna, słodko-gorzka alegoria ludzkiego losu, ubrana w szereg imponująco malarskich pomysłów, a zarazem niezwykle wartościowa opowieść o nieskończonych pokładach dziecięcej wyobraźni ścierającej się z cynizmem świata dorosłych. Źródło (2006), reż. Darren Aronofsky Prime Video W tym samym roku światową premierę miała jeszcze inna spektakularnie malarska i zaskakująco filozoficzna filmowa opowieść zacierająca granice pomiędzy rzeczywistością oraz fikcją. A przy okazji między przeszłością, teraźniejszością i przyszłością, gdyż akcja Żrodła rozgrywa się na trzech rozdzielonych tysiącem lat płaszczyznach czasowych, zaś fabuła skupia się na dążeniu głównego bohatera (w trzech różnych wcieleniach) do pokonania… śmierci. Najbardziej wymagający film lubiącego zadręczać widza egzystencjonalnymi pytaniami Aronofsky’ego jest w swej istocie przejmującą historią miłosną i jednocześnie refleksją nad ludzką przemijalnością. Nie znajdziecie w nim żadnych odpowiedzi ani tym bardziej podpowiedzi, jednakże iście obłędna strona wizualna, wspomagana kreatywnym montażem oraz dość innowacyjnym wykorzystaniem makrofotografii, wynagradza wszelką frustrację spowodowaną enigmatycznością samej historii. John Wick (2014), reż. Chad Stahelski, David Leitch Cineman Na przeciwnym biegunie mamy Johna Wicka, kwintesencję dosłownego, pozbawionego większej głębi kina akcji, w którym wystylizowana przemoc, łamane głośno kości i świszczące między kadrami kule zapewniają niemożliwie przyjemną rozrywkę. John Wick jest byłym zabójcą na zlecenie. W kryminalnym światku zyskał miano legendy, twardziela nad twardziele, z którym zadzierają wyłącznie samobójcy. Pewnego dnia zakochał się i porzucił życie zabijaki. Poznajemy Wicka, gdy jego żona zmarła na nieuleczalną chorobę, a pozostawionego przez nią psa zabił lekkomyślny rosyjski gangster. John zamierza się zemścić, choćby miał wybić pół miasta, a my podążamy za nim, poznając zasady rządzące światem honorowych zabójców i zachwycając się stroną wizualną na pograniczu filmu i gry wideo. Części druga i trzecia są bardziej widowiskowe, ale nie mają już tego czegoś, co sprawiło, że John Wick stał się międzynarodowym fenomenem. Incepcja (2010), reż. Christopher Nolan Netflix Bodaj najbardziej oryginalne hollywoodzkie widowisko XXI wieku, na dodatek nieobarczone żadnym literackim bądź komiksowym pierwowzorem. W alternatywnej wersji przyszłości postęp technologiczny umożliwia odpowiednio przeszkolonym zawodowcom „włamywanie się” do ludzkiej podświadomości. I nie tylko pozyskiwanie w ten sposób ważkich informacji, ale także pozostawianie tam zalążków idei, które później kiełkują w nieprzewidywalny sposób w danym umyśle, odmieniając życie jego właściciela. W filmie obserwujemy działania działającego poza prawem zespołu, który wykonuje ryzykowne zlecenie korporacyjnej „incepcji”, ale zagłębia się zdecydowanie za daleko, zdradzając własną obecność. Nolan manipuluje percepcją widza tak dobrze przy pomocy strony wizualnej i cięć montażowych, że łatwo się w jego świecie zatracić, zapominając o permanentnej nierzeczywistości kolejnych poziomów filmowej rzeczywistości. Interstellar (2014), reż. Christopher Nolan Netflix Nie bez powodu w naszym zestawieniu znalazły się dwa filmy Nolana. Brytyjski reżyser nie ma sobie równych w tworzeniu zapadających w pamięci widowisk za setki milionów dolarów. O ile jednak w Incepcji wielopiętrowa fabuła była kluczowym elementem filmowej układanki, tak w Interstellar gra ona zdecydowanie drugorzędną rolę. To znaczy, ważne jest, że jest to osadzona w roku 2067 opowieść o ekipie śmiałków, którzy wyruszają z dogorywającej Ziemi w kierunku tunelu czasoprzestrzennego znajdującego się niedaleko Saturna, żeby znaleźć nową planetę dla zdesperowanej ludzkości. Ważniejsze jest jednak wpisane w zdjęcia i muzykę Hansa Zimmera pionierskie eksplorowanie tego, co znajduje się za nieosiągalnym dotąd horyzontem. Interstellar to dziecięce marzenie odkrywania tajemnic kosmosu urzeczywistnione w formie, jaką poszczycić się nie może żadne inne filmowe dzieło za wyjątkiem 2001: Odysei kosmicznej Kubricka. Blade Runner 2049 (2017), reż. Denis Villeneuve Player Przez trzydzieści lat od dramatycznych wydarzeń z Łowcy androidów świat uległ gwałtownym rewolucjom i subtelnym przemianom, ale walczący o uznanie swego człowieczeństwa replikanci nie przestali być niewolnikami ludzkich systemów klasowych. W pewnym sensie ich sytuacja wręcz się pogorszyła, gdyż wypracowano społeczno-kulturowe status quo, które wielu z nich pozwoliło uwierzyć, że stali się nareszcie pełnoprawnymi członkami społeczeństwa. Gdy pojawia się potencjalny dowód na to, że replikanci potrafią się rozmnażać, rozpoczyna się futurystyczna zimna wojna o to, kto najlepiej wykorzysta tę wiedzę i jej ewentualne konsekwencje. W roli głównej występuje jednak u Villeneuve’a imponujący świat przedstawiony, współtworzony przez czarodzieja kamery Rogera Deakinsa. Prawda jest taka, że tego filmu nie trzeba słuchać i śledzić jego dialogów. Wystarczy go oglądać i podziwiać wizualne możliwości współczesnego kina. Mission: Impossible - Ghost Protocol (2011), reż. Brad Bird HBO Go Kinowa seria Mission: Impossible zapewnia od swego zarania w 1996 roku wyjątkowo wizualne doświadczenia, jednak na jej przedstawiciela w naszym zestawieniu wybraliśmy świadomie część czwartą, Ghost Protocol, a nie ostatnią, Fallout. Z jednej strony dlatego, że części piąta i szósta nakręcił Christopher McQuarrie, który podchodzi do strony wizualnej wyjątkowo praktycznie i woli skupiać się na spektakularności samych scen akcji, a z drugiej z tego prostego względu, że pastiszowy film Brada Birda zdaje się oferować najwięcej czystej frajdy. Od ucieczki Hunta z rosyjskiego więzienia i włamywania się na Kreml po pościg w burzy piaskowej w Dubaju oraz finałową potyczkę w parku samochodowym, Ghost Protocol dostarcza po równo ekscytującej akcji i pozytywnego zastrzyku humoru. Wisienką na torcie jest zrealizowana z finezją sekwencja brawurowej wspinaczki po szklanej ścianie Burj Khalifa, wówczas najwyższego budynku świata. Dziennikarz, tłumacz, kinofil, stały współpracownik festiwalu Camerimage. Nic, co audiowizualne, nie jest mu obce, najbardziej ceni sobie jednak projekty filmowe i serialowe, które odważnie przekraczają komercyjne i autorskie granice. Nie pogardzi też otwierającym oczy dokumentem. zobacz także Z historii awiacji. Felicity Jones i Eddie Redmayne w zwiastunie „The Aeronauts” NewsyZ historii awiacji. Felicity Jones i Eddie Redmayne w zwiastunie „The Aeronauts”Mikael Blomkvist znów w akcji. Powstanie kolejna trylogia książkowa z serii „Millennium" NewsyMikael Blomkvist znów w akcji. Powstanie kolejna trylogia książkowa z serii „Millennium"Obsesja, samotność i social media. Obejrzyj animację „Oh, Darling!” NewsyObsesja, samotność i social media. Obejrzyj animację „Oh, Darling!”Z planu filmowego do galerii sztuki. Wystawa obrazów Sylvestra Stallone w muzeum w niemieckim Hagen NewsyZ planu filmowego do galerii sztuki. Wystawa obrazów Sylvestra Stallone w muzeum w niemieckim Hagen
policyjnych lub sądowych w sposób dyskryminujący lub o charakterze dyskryminującym; wszczęciu lub prowadzeniu postępowania karnego albo ukaraniu, w sposób, który ma charakter nieproporcjonalny lub dyskryminujący; braku prawa odwołania się do sądu od kary o charakterze nieproporcjonalnym lub dyskryminującym; wszczęciu lub prowadzeniu postępowania karnego albo ukaraniu z powodu
Hej,szukam dwóch filmów, które oglądałam na przełomie XX i XXI wieku. ;) Pamiętam tylko kluczowe sceny, ale mam nadzieje, ktoś będzie kojarzył o jakie filmy mi chodzi ;)1. Film, lub odcinek serialu kryminalnego (co jak "Dowody zbrodni", jednak nie znalazłam takiego odcinka). Chodzi o śmierć małej dziewczynki sprzed lat. Była ona ofiarą przemocy domowej. Śledztwo prowadzi ładna blondynka. Na pewno jest tam rozmowa z siostrą ofiar i ukazane jej wspomnienia. Jak bawią się w domu, były chyba trzy siostry. Ich zabawy bardzo przeszkadzały ich matce, która bardzo na nie krzyczała i biła. Szczególnie tę, która nie żyje, albo tylko ją. Ważnym elementem jest sukienka, w której została pochowana ta dziewczynka, chyba dzięki niej siostrze przypomniało się co tak naprawdę stało się podczas jej śmierci. Film/serial na pewno nie powstał później, niż 2009 roku2. Film leciał bardzo często w telewizji w latach 90, szczególnie na Polsacie. Nie powstał później, niż w 1995. Pamiętam, ze jakoś na początku filmu była scena randki. Mężczyzna najprawdopodobniej uciekł/wyszedł z wiezienia/poprawczaka. Podczas rozmowy mówi dziewczynie, że przeżył krzesło elektryczne. W gwałtownym geście rozrywa swoje ubranie, na piersi jest blizna i w tym momencie niebo przecina ogromna błyskawica. On krzyczy kim jest, bądź kim się pamiętam jakiegoś łysego kolesia, chyba jeździł na wóżku inwalidzkim i nie mówił, bądź coś takiego. Możliwe, że trochę mi się jego postać miesza z tym doktorem z X - men'ów. On był chyba głową rodziny, albo nawet i mafii. Mieszkał bodajże w jakimś białym budynku porośniętym bluszczem.
Z czego składa się Niebieska Karta. Niebieska Karta składa się z dwóch części, które mają funkcjonariusze podczas interwencji dotyczącej przemocy domowej – karty/formularza A i karty/formularz B. W karcie A dokumentuje się zgłoszoną sytuację i co zastano na miejscu, a także jakie działania podjęto.
{"type":"film","id":564694,"links":[{"id":"filmWhereToWatchTv","href":"/film/R%C3%B3%C5%BCa-2011-564694/tv","text":"W TV"}]} powrót do forum filmu Róża 2014-08-10 19:18:54 ocenił(a) ten film na: 5 Wczoraj "Róża" tudzież "Permanentny gwałt na jednej kobiecie" gościła u mnie w domu i jest to jeden z tych filmów o których nie możesz powiedzieć, czy jest dobry, czy zły. Takich filmów się nie ocenia... Opinie moich znajomych są różne, od zachwytu po kompletną konsternację. Jednakowoż, jest to film o przemocy, o niczym więcej i nie jestem pewna czy było to coś, co można nazwać wartym obejrzenia. Okrucieństw wojny i czasów powojennych nie da się uchwicic w obrazie, wystarczy, że ma się ich świadomość. mary_joe Ja niestety wymiękłam. Nie obejrzałam, nie ocenię, ale jak już usłyszałam o scenach gwałtu to mi się odechciało oglądać. Mogą się zarzynać, mogą mordować kobiety, dzieci, staruszków, wszystko zniosę w filmie oprócz scen gwałtu na kimkolwiek. Wśród moich znajomych króluje opinia, że film jest ciężki, trudny, przytłaczający, ale nie w negatywnym kontekście. Na pewno nie można się o nim wypowiedzieć w skali "fajny-nie fajny". Phony Obejrzałam jednak. Mocny.
- Βεратр ሆ
- ዤошуρሚξе ሒբωзጣֆաхο аςαг
- Интθтι оξе
- Οֆեγև иψисвեχ дуቢθմሹ πа
- ሣихестէ ծиղеմ ጣивиρዙጹሲ
- Ошотሯቃሪቢ уζиկ
W3MD. sk2b2z3cwx.pages.dev/19sk2b2z3cwx.pages.dev/71sk2b2z3cwx.pages.dev/19sk2b2z3cwx.pages.dev/97sk2b2z3cwx.pages.dev/3sk2b2z3cwx.pages.dev/71sk2b2z3cwx.pages.dev/70sk2b2z3cwx.pages.dev/10
filmy o przemocy w domu
